Nu bontjassen, corduroy broeken, herenhoeden en lange rokken weer in zijn, is het geen complete verrassing dat de tweedehandsstiel opbloeit. Het zou zelfs zonde zijn moest dit niet gebeuren. De crisis sleept aan en we zijn niet (meer) vies van vintage. Maandag pakten de media uit met cijfers: meer dan een op vier Vlamingen koopt tweedehands. Ik schrok nogal toen ik dit las. Niet omdat 43% van de Vlamingen al gebruikte spullen kocht, maar omdat dat nog steeds nieuws blijkt te zijn.
Maar misschien is mijn beeld hierover vertekend, want ik ga vaker naar de Kringwinkel dan naar de bakker. In de stad waar ik woon staat er dan ook een kathedraal van een Kringwinkel. Geen klein-maar-hoog gebouw waarin je vier trappen moet beklimmen om alle vrouwenkledij gezien te hebben. Nee, één grote ruimte die bomvol staat met spullen. Zo vol, dat wanneer je binnenkomt, je begrijpt hoe Harry Potter zich voelde toen hij voor de eerste keer de Grote Zaal binnenstapte.
Tweedehands is in de mode
Het is dus geen nieuw fenomeen dat tweedehands hip is. Maar pakweg tien jaar geleden was het toch niet zo alomtegenwoordig. Ik heb me al vaak afgevraagd waarom dat zo is. Uit het onderzoek van iVox, een onderzoeksbureau uit Leuven, bleek dat bijna vier van de vijf respondenten de lage prijzen noemden als hoofdreden voor het kopen van tweedehandsspullen. Maar dit verklaart niet waarom tweedehandsaankopen vroeger minder gebeurden, want toen waren die prijzen ook al laag. Ik kan niets anders concluderen dan dat het een trend is. En de mens blijkt hier weleens gevoelig voor te zijn. Ik blijf me dan afvragen: is het concept hip of zijn de spullen hip? Uren heb ik gediscussieerd met mezelf. Ik vroeg me af wat mij naar tweedehandswinkels drijft. Uiteindelijk ben ik tot het besluit gekomen dat het een beetje van beiden zou moeten zijn. Want zowel de spullen als het principe van hergebruik charmeren mij.
De boeken hebben de geur van verstand, alsof ze me op de schoot willen nemen om me een wijselijk verhaal te vertellen van toen ze nog jong en onbezonnen waren. Boeken kunnen best wel betweters zijn. Het servies is er zo extravagant dat je alleen maar kan stilstaan en fantaseren over wat zij allemaal meegemaakt zouden hebben in de kastelen waar ze vandaan lijken te komen. De bijzettafels fluisteren in mijn oor dat ze niet van IKEA komen en tonen me trots hun met precisie afgewerkte en unieke poten. De kinderfilms zijn die waar ik als kind naar keek, toen Maya nog niet zo blonk en Musti minder rond was. De zetels tonen me waar hun vorige eigenaar het liefst zat op een zondagavond voor de televisie.
Maar daarnaast is het ook zo charmant om al die spullen te zien waarvan mensen dachten dat ze er een ander misschien mee konden helpen. Of hoe op al die spullen een prijsje geplakt wordt dat niet zoveel te maken heeft met de waarde van het ding. En vooral, hoe mensen verbaasd kijken als ze de spullen vinden die ze nodig hadden.
Modebewuster of prijsbewuster?
Ik hou van tweedehands, dat is nu wel duidelijk. Maar ik ben ver niet de enige. Facebook staat vol met tweedehandsgroepen. Elke regio en universiteit of hogeschool heeft zijn eigen groep, van ‘Second Hand VUB’ tot ‘Tweedehands regio Limburg’. Een andere reden dan de lage prijzen wordt nergens in het onderzoek vermeld. Over de huidige modetrends wordt met geen woord gerept. Maar ik bleef toch zitten met mijn vraag: worden we modebewuster of gewoon prijsbewuster?
maandag 30 maart 2015
Kringloop weer hip
0 reacties:
Een reactie posten