Dagblad De Standaard heeft woordenlijst het Gele Boekje verkeerd aan de man gebracht. Dat heeft taaladviseur van de Vlaamse publieke omroep VRT Ruud Hendrickx dinsdag gezegd. De taalgids brengt taalgebruikers daardoor onnodig in verwarring, aldus Hendrickx.
De Standaard publiceerde vorige maand het Gele Boekje met daarin duizend Belgisch-Nederlandse woorden. Veel Vlaamse termen die voorheen uit den boze waren, kunnen voortaan in de krantenkolommen opduiken. Zo keurt De Standaard de woorden appelsien en microgolf goed, maar ajuin en goesting dan weer niet. De lijst is vooral bedoeld voor de eigen redactie, maar ook gericht aan lezers en andere taalgebruikers.
Maar het Gele Boekje zaait vooral verwarring, zegt VRT-taalbaas Hendrickx. 'Het Gele Boekje deugt grotendeels wel, maar de manier waarop het in de reclamecampagne ‘verkocht’ is niet. Vlamingen die ik spreek denken dat het boekje een officiële lijst is. Zij vragen mij waarom ze nu ineens woorden mogen gebruiken, die voorheen te informeel of niet algemeen waren. Maar daar heeft deze lijst helemaal niets over te zeggen.'
De verwarring ontstaat volgens Hendrickx doordat de auteurs van het Gele Boekje, Ludo Permentier en Rik Schutz, ook voor de Nederlandse Taalunie werken. Die overheidsorganisatie brengt het Groene Boekje uit en bepaalt de officiële spelling van Nederlandse woorden.
'Het Gele Boekje doet qua naam aan het Groene Boekje denken en is gemaakt in samenwerking met de Nederlandse Taalunie', zegt Hendrickx. 'Daardoor lijkt het een officieel document, terwijl het slechts een leidraad voor de redactie van De Standaard is. Dat beeld wordt versterkt door de medewerking van de Taaltelefoon, die de auteurs bij twijfelachtige belgicismen advies gaf.' De Taaltelefoon is een taaladviesdienst van de Vlaamse overheid.
'Een bizar punt van kritiek', zegt samensteller van het Gele Boekje Ludo Permentier. 'De Taalunie heeft dit initiatief met een minimale financiële bijdrage gesteund en de Taaltelefoon heeft meegeholpen', aldus de voormalig Taalunie-medewerker en columnist in De Standaard. 'Maar dat maakt het op geen enkele manier een publicatie van de Taalunie. Op de kaft staat: “Een woordenlijst van De Standaard". Lezers hebben het recht te weten wat de taalpolitiek van een krant is en dat hebben we duidelijk gemaakt.'
Ruud Hendrickx is te hard in zijn woorden, zegt ook eindredacteur Astrid Houthuys van De Standaard. 'Dat er door onze marketingcampagne ongewild verwarring gezaaid is, begrijpen we. Toch: wie de moeite doet de voorwoorden te lezen, weet dat dit een lijst is voor en door de redactie. Én voor onze lezer uiteraard.' Het Gele Boekje is door de samenwerking met de taalinstanties volgens Houthuys 'een héél betrouwbare en up-to-date taaladviesbron'.
Ook de Taaltelefoon is het niet eens met de kritiek van Hendrickx. 'Wie zich goed informeert moet begrijpen dat het Gele Boekje niet meer is dan een gids voor De Standaard', zegt medewerker Miet Ooms. 'Wij hebben wel meegewerkt, maar de auteurs hebben de eindbeslissing gemaakt. En het is niet door een kleur dat een boekje een officiële status krijgt.'
Medeauteur van het Gele Boekje Rik Schutz kan zich niettemin wel wat voorstellen bij de kritiek van Hendrickx. 'Ik ontken niet dat er verwarring is ontstaan', zegt hij in een reactie. 'De pr-afdeling van De Standaard heeft de bijnaam sluw gekozen. Het Gele Boekje lijkt op het Groene Boekje. Maar het zat gratis bij een dagblad, dan moet een weldenkend mens begrijpen dat het geen officieel gezag heeft.'
Als lid van de taaladviesgroep van de Taalunie kondigt Hendrickx aan de uitgave van het Gele Boekje aan te kaarten. 'Wij komen in april samen en dan zal ik de auteurs erop aanspreken. Nu zijn er met het Groene en het Gele Boekje twee taalgidsen met de stempel van de Taalunie. Dat levert verwarring op.'
De Standaard publiceerde vorige maand het Gele Boekje met daarin duizend Belgisch-Nederlandse woorden. Veel Vlaamse termen die voorheen uit den boze waren, kunnen voortaan in de krantenkolommen opduiken. Zo keurt De Standaard de woorden appelsien en microgolf goed, maar ajuin en goesting dan weer niet. De lijst is vooral bedoeld voor de eigen redactie, maar ook gericht aan lezers en andere taalgebruikers.
Maar het Gele Boekje zaait vooral verwarring, zegt VRT-taalbaas Hendrickx. 'Het Gele Boekje deugt grotendeels wel, maar de manier waarop het in de reclamecampagne ‘verkocht’ is niet. Vlamingen die ik spreek denken dat het boekje een officiële lijst is. Zij vragen mij waarom ze nu ineens woorden mogen gebruiken, die voorheen te informeel of niet algemeen waren. Maar daar heeft deze lijst helemaal niets over te zeggen.'
De verwarring ontstaat volgens Hendrickx doordat de auteurs van het Gele Boekje, Ludo Permentier en Rik Schutz, ook voor de Nederlandse Taalunie werken. Die overheidsorganisatie brengt het Groene Boekje uit en bepaalt de officiële spelling van Nederlandse woorden.
'Het Gele Boekje doet qua naam aan het Groene Boekje denken en is gemaakt in samenwerking met de Nederlandse Taalunie', zegt Hendrickx. 'Daardoor lijkt het een officieel document, terwijl het slechts een leidraad voor de redactie van De Standaard is. Dat beeld wordt versterkt door de medewerking van de Taaltelefoon, die de auteurs bij twijfelachtige belgicismen advies gaf.' De Taaltelefoon is een taaladviesdienst van de Vlaamse overheid.
'Een bizar punt van kritiek', zegt samensteller van het Gele Boekje Ludo Permentier. 'De Taalunie heeft dit initiatief met een minimale financiële bijdrage gesteund en de Taaltelefoon heeft meegeholpen', aldus de voormalig Taalunie-medewerker en columnist in De Standaard. 'Maar dat maakt het op geen enkele manier een publicatie van de Taalunie. Op de kaft staat: “Een woordenlijst van De Standaard". Lezers hebben het recht te weten wat de taalpolitiek van een krant is en dat hebben we duidelijk gemaakt.'
Ruud Hendrickx is te hard in zijn woorden, zegt ook eindredacteur Astrid Houthuys van De Standaard. 'Dat er door onze marketingcampagne ongewild verwarring gezaaid is, begrijpen we. Toch: wie de moeite doet de voorwoorden te lezen, weet dat dit een lijst is voor en door de redactie. Én voor onze lezer uiteraard.' Het Gele Boekje is door de samenwerking met de taalinstanties volgens Houthuys 'een héél betrouwbare en up-to-date taaladviesbron'.
Ook de Taaltelefoon is het niet eens met de kritiek van Hendrickx. 'Wie zich goed informeert moet begrijpen dat het Gele Boekje niet meer is dan een gids voor De Standaard', zegt medewerker Miet Ooms. 'Wij hebben wel meegewerkt, maar de auteurs hebben de eindbeslissing gemaakt. En het is niet door een kleur dat een boekje een officiële status krijgt.'
Medeauteur van het Gele Boekje Rik Schutz kan zich niettemin wel wat voorstellen bij de kritiek van Hendrickx. 'Ik ontken niet dat er verwarring is ontstaan', zegt hij in een reactie. 'De pr-afdeling van De Standaard heeft de bijnaam sluw gekozen. Het Gele Boekje lijkt op het Groene Boekje. Maar het zat gratis bij een dagblad, dan moet een weldenkend mens begrijpen dat het geen officieel gezag heeft.'
Als lid van de taaladviesgroep van de Taalunie kondigt Hendrickx aan de uitgave van het Gele Boekje aan te kaarten. 'Wij komen in april samen en dan zal ik de auteurs erop aanspreken. Nu zijn er met het Groene en het Gele Boekje twee taalgidsen met de stempel van de Taalunie. Dat levert verwarring op.'
0 reacties:
Een reactie posten